Bank Holiday

Vrije dag vandaag in Londen, dus het ideale moment om nog eens een update te schrijven.

De voorbije week is ons project redelijk opgeschoten. Momenteel zijn er analyses aan het lopen (logitische regressies), met telkens verschillende variabelen. Een proces dat we gelukkig zoveel mogelijk hebben kunnen automatiseren, maar zo'n analyse duurt toch al snel enkele uren. Daarnaast hebben we op Dunnhumby nu ook de pooltafel ontdekt (met een fris hoofd werk je het best!). Jammergenoeg is Neil, onze projectbegeleider, op reis naar Spanje voor de komende 10 dagen, dus hopelijk stuiten we op niet teveel problemen...

Daarnaast werd er deze week alweer genoeg gefietst ook natuurlijk. Ondanks het slechte weer van de voorbije week was het woensdag best goed, maar ik had geen super gevoel. Mijn kopbeurten gingen goed, maar in de sprint op het einde kwam ik er niet aan te pas. daarnaast heb ik deze week ook 3 krachttrainingen in de Dunnhumby gym afgewerkt, met als gevolg dat de zaterdagrit in het begin redelijk pijnlijk was. Dit hield me echter niet tegen om er van in het begin een lap op te geven, en zelfs Andy zei me dat ik precies competitief was opgestaan:-). 't was alweer een mooie tocht, eigenlijk was het bijna exact hetzelfde parcours als de cyclosportieve van 2 weken geleden (de uitslag is daar bekend: ik was 11e op 140 deelnemers). de middagstop was in een soort natuurreservaat, en het was alweer heel gezellig op een terras in het zonnetje. 't is precies pas daar dat die mannen openbloeien:-). De terugweg was allesbehalve rustiger dan de heenrit. Ook daar werd (dikwijls onder mijn impuls...bloos) tempo gemaakt op elke helling. Ik had een goede dag en voelde me maar heel stilletjesaan moe worden. Naarmate de kilometers vorderden sloegen er ook steeds meer renners af, waardoor we aan de klim in Shere en de gevreesde Coomb Bottom nog met z'n vieren waren. Het lastige aan vandaag was dat ik het op elk terrein wel tegen een andere renner moest opnemen: op het vlakke was "beer"-Markus de tempobeul, op de stroken bergop had hij meestal geen antwoord op mijn vernsellingen maar waren het anderen die me bestookten. Op de klim in Shere kon ik net Matthew achter me houden, maar die reed verdorie nog heel sterk. Op Coomb Bottom vertrouwde hij me toe dat hij "so tired" was, en ik dacht bij mezelf: "niet zo tired als ik waarschijnlijk". In de laatste steile bocht ging hij me voorbij en moest ik een lengte laten, maar ik schakelde nog 1 keer een tandje zwaarder en sprintte hem nog voorbij. Ook daarna was het nog niet gedaan met koersen: op een hellend strookje had ik opnieuw een gat en ik besloot vol door te gaan. Markus nam de kop van de 3 anderen en haalde me opnieuw bij. Toen ging Markus zelf, en ik moest in de achtervolging gaan. Ik kreeg het gat niet meer dicht en kreeg hulp van een andere renner. Toen we Markus bijgehaald hadden ging ik er alweer vandoor, en zo kwamen we dus allevier piepedood aan in Cobham. Daar ben ik nog snel ff een supermarkt binnengegaan om nog wat taartjes te kopen terwijl Markus zo vriendelijk was om op m'n fiets te letten. Daarna richting Brentford, Markus is nog ongeveer 1/4e van de weg meegefietst. Toen ik thuiskwam had ik opnieuw 188km op 6u45minuten...

zondag (gisteren) dan, ben ik naar Dunnhumby gegaan. Ik had toch niet direct iets beters te doen en als ik nog eventjes zou kunnen programmeren dan konden onze analyses rustig lopen en konden we dinsdag meteen met de output aan de slag. Op Dunnhumby was er buiten de bewaker geen kat, en net toen ik de lift instapte en naar boven wou gaan viel mijn blik op het grote TV-scherm aan de receptie en kreeg ik een ingeving... Ik vroeg aan de bewaker of ze hier eurosport hadden... en ja hoor.... 'Can I watch the giro d'italia here between 3 and 5.30?'... 't was in orde... en zo komt het dus dat ik met de bewaker in de inkomhal van DUnnhumby naar een lastige bergrit in de Giro heb gekeken:-). Die kerel bleek van Eritrea te zijn, en ik wist toevallig dat een Eritreër vorig jaar Bekele geklopt heeft op het WK, en toen ik hem dat vertelde was het ijs direct gebroken. Hij beweerde dat als er in Afrika gekoerst wordt, de Eritreërs altijd de besten zijn, vanwege hun kolonisatie door Italië. Soit, 't was een toffe namiddag, afgesloten met een recuperatietraining van een halfuurtje in de Dunnhumby gym.

tot de volgende!

Matthias