Vrije dag vandaag in Londen, dus het ideale moment om nog eens een update te schrijven.
De voorbije week is ons project redelijk opgeschoten. Momenteel zijn er analyses aan het lopen (logitische regressies), met telkens verschillende variabelen. Een proces dat we gelukkig zoveel mogelijk hebben kunnen automatiseren, maar zo'n analyse duurt toch al snel enkele uren. Daarnaast hebben we op Dunnhumby nu ook de pooltafel ontdekt (met een fris hoofd werk je het best!). Jammergenoeg is Neil, onze projectbegeleider, op reis naar Spanje voor de komende 10 dagen, dus hopelijk stuiten we op niet teveel problemen...
Daarnaast werd er deze week alweer genoeg gefietst ook natuurlijk. Ondanks het slechte weer van de voorbije week was het woensdag best goed, maar ik had geen super gevoel. Mijn kopbeurten gingen goed, maar in de sprint op het einde kwam ik er niet aan te pas. daarnaast heb ik deze week ook 3 krachttrainingen in de Dunnhumby gym afgewerkt, met als gevolg dat de zaterdagrit in het begin redelijk pijnlijk was. Dit hield me echter niet tegen om er van in het begin een lap op te geven, en zelfs Andy zei me dat ik precies competitief was opgestaan:-). 't was alweer een mooie tocht, eigenlijk was het bijna exact hetzelfde parcours als de cyclosportieve van 2 weken geleden (de uitslag is daar bekend: ik was 11e op 140 deelnemers). de middagstop was in een soort natuurreservaat, en het was alweer heel gezellig op een terras in het zonnetje. 't is precies pas daar dat die mannen openbloeien:-). De terugweg was allesbehalve rustiger dan de heenrit. Ook daar werd (dikwijls onder mijn impuls...bloos) tempo gemaakt op elke helling. Ik had een goede dag en voelde me maar heel stilletjesaan moe worden. Naarmate de kilometers vorderden sloegen er ook steeds meer renners af, waardoor we aan de klim in Shere en de gevreesde Coomb Bottom nog met z'n vieren waren. Het lastige aan vandaag was dat ik het op elk terrein wel tegen een andere renner moest opnemen: op het vlakke was "beer"-Markus de tempobeul, op de stroken bergop had hij meestal geen antwoord op mijn vernsellingen maar waren het anderen die me bestookten. Op de klim in Shere kon ik net Matthew achter me houden, maar die reed verdorie nog heel sterk. Op Coomb Bottom vertrouwde hij me toe dat hij "so tired" was, en ik dacht bij mezelf: "niet zo tired als ik waarschijnlijk". In de laatste steile bocht ging hij me voorbij en moest ik een lengte laten, maar ik schakelde nog 1 keer een tandje zwaarder en sprintte hem nog voorbij. Ook daarna was het nog niet gedaan met koersen: op een hellend strookje had ik opnieuw een gat en ik besloot vol door te gaan. Markus nam de kop van de 3 anderen en haalde me opnieuw bij. Toen ging Markus zelf, en ik moest in de achtervolging gaan. Ik kreeg het gat niet meer dicht en kreeg hulp van een andere renner. Toen we Markus bijgehaald hadden ging ik er alweer vandoor, en zo kwamen we dus allevier piepedood aan in Cobham. Daar ben ik nog snel ff een supermarkt binnengegaan om nog wat taartjes te kopen terwijl Markus zo vriendelijk was om op m'n fiets te letten. Daarna richting Brentford, Markus is nog ongeveer 1/4e van de weg meegefietst. Toen ik thuiskwam had ik opnieuw 188km op 6u45minuten...
zondag (gisteren) dan, ben ik naar Dunnhumby gegaan. Ik had toch niet direct iets beters te doen en als ik nog eventjes zou kunnen programmeren dan konden onze analyses rustig lopen en konden we dinsdag meteen met de output aan de slag. Op Dunnhumby was er buiten de bewaker geen kat, en net toen ik de lift instapte en naar boven wou gaan viel mijn blik op het grote TV-scherm aan de receptie en kreeg ik een ingeving... Ik vroeg aan de bewaker of ze hier eurosport hadden... en ja hoor.... 'Can I watch the giro d'italia here between 3 and 5.30?'... 't was in orde... en zo komt het dus dat ik met de bewaker in de inkomhal van DUnnhumby naar een lastige bergrit in de Giro heb gekeken:-). Die kerel bleek van Eritrea te zijn, en ik wist toevallig dat een Eritreër vorig jaar Bekele geklopt heeft op het WK, en toen ik hem dat vertelde was het ijs direct gebroken. Hij beweerde dat als er in Afrika gekoerst wordt, de Eritreërs altijd de besten zijn, vanwege hun kolonisatie door Italië. Soit, 't was een toffe namiddag, afgesloten met een recuperatietraining van een halfuurtje in de Dunnhumby gym.
tot de volgende!
Matthias
maandag 26 mei 2008
woensdag 21 mei 2008
dinsdag 20 mei 2008
Fotoserietje I
Brillen passen in Portobello Road (Nothing Hill)
Naast advertenties op bussen voor het christendom ook nog eens krachtige slagzinnen aan de kerken!
Hieronder: Richmond! (waar Richmond park begint, de startplaats van de woensdagavondritten)
woensdag 14 mei 2008
Midweek update
woensdagavond, nog eens tijd voor een update!
Op het werk vlot ons project redelijk goed. Neil (onze projectbegeleider) is heel behulpzaam en kan een occasionaal grapje wel appreciëren, en dat is ook belangrijk! Kim en ik moeten wel verhuizen van bureau. Bij mij is dat vandaag al gebeurd, ik zit nu tegenover de lift, dus dat zal veel 'small talk' tot gevolg hebben denk ik:-). On verra... Ik hoop enkel dat die kant van de lift evenveel trakteert op taart en snoep als het team waar we eerst in zaten... ;-)
Vanavond heb ik opnieuw de betalende bus naar huis genomen in plaats van op de gratis shuttlebus van de unief te wachten, om...je raadt het al.... te kunnen gaan fietsen. Wednesdayevening = London Dynamo time! (dit was vorige week woensdag ook het geval... voor de duidelijkheid: in het weekend rijd ik met Southwesters (SWRC) mee, woensdagavond met London Dynamo, een iets professionelere bende, maar de A groep van SWRC kan er ook wat van!). Ik startte in de "slightly slower" (maar nog steeds erg snelle) group, omdat mijn eerste verkenningsrondje in het park verre van denderend ging, maar dat bleek maar schijn: het ging een stuk beter dan vorige week, ook op sociaal gebied. De zelfverklaarde winnaar van de cyclosportive rit van zondag was ook mee (die kerel die net voor Coomb Bottom weggereden was), dus dat was leuk bijpraten. Hij wist zeker dat ons peloton voor de overwinning gestreden had, en mocht ik niet 10 minuten te vroeg zijn gestart, ik had dus waarschijnlijk een top tien plaats versierd! (ervan uitgaande dat m'n Britse vriend het bij het rechte eind heeft, maar ik denk het wel). Daarnaast kenden sommigen me ook nog van vorige week, en had ik de indruk dat ze blij waren er een nieuw gezicht bij te hebben. Ikzelf ervaarde de rit nog steeds als lastig met lange kopbeurten, maar ik was al beter gewend aan het hectische rijden. In plaats van af te slaan op 5 kilometer voor Richmond Park in het terugkeren (aan Hampton Court, vanwaar ik de weg ken), reed ik dit keer mee totaan hun sprint. Gek genoeg spreken ze niet echt af waar de meet ligt, maar ik zat mee in de kopgroep van 3, en afhankelijk waar je de denkbeeldige streep legt was ik 2e of 3e. De rest zat redelijk ver achter...
Gisteren wou ik mijn fiets hier binnenbrengen bij de plaatselijke fietsenmaker, maar die stond volledig volgeboekt. Ik probeerde uit te leggen dat enkel mijn versnellingen en remmen wat moesten bijgeregeld worden, maar het mocht niet baten... Ik heb een afspraak moeten maken voor volgende week dinsdag. Gelukkig heb ik m'n fiets dezelfde dag nog terug, op die manier kan ik woensdag opnieuw mee met London Dynamo.
Morgen voorspellen ze regen dus dan ga ik binnenblijven, de dag erop is het alweer casual friday en komt Delphine! De weken vliegen hier echt voorbij!
Cheers!
Matthias
Op het werk vlot ons project redelijk goed. Neil (onze projectbegeleider) is heel behulpzaam en kan een occasionaal grapje wel appreciëren, en dat is ook belangrijk! Kim en ik moeten wel verhuizen van bureau. Bij mij is dat vandaag al gebeurd, ik zit nu tegenover de lift, dus dat zal veel 'small talk' tot gevolg hebben denk ik:-). On verra... Ik hoop enkel dat die kant van de lift evenveel trakteert op taart en snoep als het team waar we eerst in zaten... ;-)
Vanavond heb ik opnieuw de betalende bus naar huis genomen in plaats van op de gratis shuttlebus van de unief te wachten, om...je raadt het al.... te kunnen gaan fietsen. Wednesdayevening = London Dynamo time! (dit was vorige week woensdag ook het geval... voor de duidelijkheid: in het weekend rijd ik met Southwesters (SWRC) mee, woensdagavond met London Dynamo, een iets professionelere bende, maar de A groep van SWRC kan er ook wat van!). Ik startte in de "slightly slower" (maar nog steeds erg snelle) group, omdat mijn eerste verkenningsrondje in het park verre van denderend ging, maar dat bleek maar schijn: het ging een stuk beter dan vorige week, ook op sociaal gebied. De zelfverklaarde winnaar van de cyclosportive rit van zondag was ook mee (die kerel die net voor Coomb Bottom weggereden was), dus dat was leuk bijpraten. Hij wist zeker dat ons peloton voor de overwinning gestreden had, en mocht ik niet 10 minuten te vroeg zijn gestart, ik had dus waarschijnlijk een top tien plaats versierd! (ervan uitgaande dat m'n Britse vriend het bij het rechte eind heeft, maar ik denk het wel). Daarnaast kenden sommigen me ook nog van vorige week, en had ik de indruk dat ze blij waren er een nieuw gezicht bij te hebben. Ikzelf ervaarde de rit nog steeds als lastig met lange kopbeurten, maar ik was al beter gewend aan het hectische rijden. In plaats van af te slaan op 5 kilometer voor Richmond Park in het terugkeren (aan Hampton Court, vanwaar ik de weg ken), reed ik dit keer mee totaan hun sprint. Gek genoeg spreken ze niet echt af waar de meet ligt, maar ik zat mee in de kopgroep van 3, en afhankelijk waar je de denkbeeldige streep legt was ik 2e of 3e. De rest zat redelijk ver achter...
Gisteren wou ik mijn fiets hier binnenbrengen bij de plaatselijke fietsenmaker, maar die stond volledig volgeboekt. Ik probeerde uit te leggen dat enkel mijn versnellingen en remmen wat moesten bijgeregeld worden, maar het mocht niet baten... Ik heb een afspraak moeten maken voor volgende week dinsdag. Gelukkig heb ik m'n fiets dezelfde dag nog terug, op die manier kan ik woensdag opnieuw mee met London Dynamo.
Morgen voorspellen ze regen dus dan ga ik binnenblijven, de dag erop is het alweer casual friday en komt Delphine! De weken vliegen hier echt voorbij!
Cheers!
Matthias
zondag 11 mei 2008
"May Flyer"
Vandaag cyclosportive time!
Hier is't de gewoonte dat ze de deelnemers in groepen van een man of 20 laten vertrekken, met zo'n 5 minuten tussen. De groep waar ik in startte reed niet bijster snel, en na een uur bleven alleen ik, iemand uit de Southwestern A group van gisteren en nog een derde man over. Die derde man moest er op elke helling af en was dus eigenlijk ballast...
Na ongeveer anderhalf uur haalde er ons een écht koerspeloton in, en ik schoof meteen mee, als enige van ons drietal. Vanaf dan werd er constant snel doorgereden, met soms zelfs enkele aanvallen. De bevoorradingen waren ook hectisch en het moest heel snel gaan: pullen vullen, bananen meegritsen en vlammen maar. Kopwerk deed ik niet, aangezien ik sowieso al niet wist of ik de groep wel ging kunnen volgen tot het einde. Als ik eerlijk ben moet ik namelijk toegeven dat ik op alle vorige ritten toch telkens goed choco zat naarmate we Cobham naderden op de terugweg. Daarom beperkte ik me tot attent volgen, eten en drinken, en aanklampen.
In de laatste 20 kilometer zaten nog 2 hellingen: eentje vlak voor Shere (waarvan ik 2 weken geleden nog dacht dat het de laatste was), en na de afdaling naar Shere de gevreesde Coomb's bottom. Ik voelde wel dat ik op de wat langer hellende stroken de besten nog kon volgen, terwijl sommigen van ons 25 man sterke peloton al in de afdalingen gaatjes moesten beginnen dichten. Ik besloot alles op alles te zetten op de helling vlak voor Shere (meegaan met de besten) en op Coomb Bottom.
Op de Shere helling verliep alles volgens plan: we waren met z'n vijven los, maar op de top was er toch weer een samensmelting tot een man of 10 à 15. In de afdaling glipten 3 (of 4) man weg die we niet meer zouden terugzien, en op Coombs Bottom was het moment aangebroken dat ik het moest doen. Het was afzien en snel ging het niet, maar ik had zo te zien toch goed gedoseerd, want ik raapte 1 van de 'afdalingsvluchters' op, en had nog 2 man in mijn wiel. Zo zijn we met z'n vieren naar Cobham gereden, en er heeft ons niemand meer gezien.
Ik heb volgens mijn kilometriek 4u 36 min gereden, gem hartslag 155, max 188, 141 km aan 30,9 gemiddeld met 1445 hoogtemeters. Voor goud had moet ik onder de 4u50 minuten blijven, dus als je daar de korte bevoorradingsstops bijtelt en de tijd verloren een drukke oversteken denk ik dat ik het net zal gehaald hebben. 'k zal dat binnen enkele dagen wel op de website zien. Ik ben in elk geval zeer tevreden, al moet ik toegeven dat de rit naar huis achteraf er echt teveel aan was.
Daarnaast was het wel ook tof om zo al wat mensen te hebben die ik ken. Andy stond aan de eerste controlepost, John stond aan de start, iemand van London DYnamo van woensdag zat in het koerspeloton (en zei me dat hij 3 meter te kort kwam om bovenaan COomb's bottom zijn wagonnetje aan te haken, muhahaha;-)), en aan de finish zat er nog iemand die er 2 weken geleden om de southwestern rit ook bijwas.
Kortom: alweer een geslaagde dag in de London area!
Hier is't de gewoonte dat ze de deelnemers in groepen van een man of 20 laten vertrekken, met zo'n 5 minuten tussen. De groep waar ik in startte reed niet bijster snel, en na een uur bleven alleen ik, iemand uit de Southwestern A group van gisteren en nog een derde man over. Die derde man moest er op elke helling af en was dus eigenlijk ballast...
Na ongeveer anderhalf uur haalde er ons een écht koerspeloton in, en ik schoof meteen mee, als enige van ons drietal. Vanaf dan werd er constant snel doorgereden, met soms zelfs enkele aanvallen. De bevoorradingen waren ook hectisch en het moest heel snel gaan: pullen vullen, bananen meegritsen en vlammen maar. Kopwerk deed ik niet, aangezien ik sowieso al niet wist of ik de groep wel ging kunnen volgen tot het einde. Als ik eerlijk ben moet ik namelijk toegeven dat ik op alle vorige ritten toch telkens goed choco zat naarmate we Cobham naderden op de terugweg. Daarom beperkte ik me tot attent volgen, eten en drinken, en aanklampen.
In de laatste 20 kilometer zaten nog 2 hellingen: eentje vlak voor Shere (waarvan ik 2 weken geleden nog dacht dat het de laatste was), en na de afdaling naar Shere de gevreesde Coomb's bottom. Ik voelde wel dat ik op de wat langer hellende stroken de besten nog kon volgen, terwijl sommigen van ons 25 man sterke peloton al in de afdalingen gaatjes moesten beginnen dichten. Ik besloot alles op alles te zetten op de helling vlak voor Shere (meegaan met de besten) en op Coomb Bottom.
Op de Shere helling verliep alles volgens plan: we waren met z'n vijven los, maar op de top was er toch weer een samensmelting tot een man of 10 à 15. In de afdaling glipten 3 (of 4) man weg die we niet meer zouden terugzien, en op Coombs Bottom was het moment aangebroken dat ik het moest doen. Het was afzien en snel ging het niet, maar ik had zo te zien toch goed gedoseerd, want ik raapte 1 van de 'afdalingsvluchters' op, en had nog 2 man in mijn wiel. Zo zijn we met z'n vieren naar Cobham gereden, en er heeft ons niemand meer gezien.
Ik heb volgens mijn kilometriek 4u 36 min gereden, gem hartslag 155, max 188, 141 km aan 30,9 gemiddeld met 1445 hoogtemeters. Voor goud had moet ik onder de 4u50 minuten blijven, dus als je daar de korte bevoorradingsstops bijtelt en de tijd verloren een drukke oversteken denk ik dat ik het net zal gehaald hebben. 'k zal dat binnen enkele dagen wel op de website zien. Ik ben in elk geval zeer tevreden, al moet ik toegeven dat de rit naar huis achteraf er echt teveel aan was.
Daarnaast was het wel ook tof om zo al wat mensen te hebben die ik ken. Andy stond aan de eerste controlepost, John stond aan de start, iemand van London DYnamo van woensdag zat in het koerspeloton (en zei me dat hij 3 meter te kort kwam om bovenaan COomb's bottom zijn wagonnetje aan te haken, muhahaha;-)), en aan de finish zat er nog iemand die er 2 weken geleden om de southwestern rit ook bijwas.
Kortom: alweer een geslaagde dag in de London area!
zaterdag 10 mei 2008
All Hands, Olympics & High Beeches
Op donderdag had ik zoals aangekondigt afgesproken met Luke van het werk en Peter (de Ier) voor enkele rondjes in Richmond Park. Luke ging nog zien of hij het ging halen, en dat bleek niet het geval, dus was het met Peter te doen. Die dacht er mij op de eerste helling es goed af te rijden, maar halverwege moest hij mijn wiel loslaten. De start van 3 rondjes met vele aanvallen, maar ook veel gebabbel en gelach. Ideaal!
Vrijdag was het het "All hands" event van Dunnhumby IN Lord's Cricket Ground (waar matchen van wereldniveau gespeeld worden, echt wel een exclusieve locatie). Vooral bedrijfspresentaties, maar 1 gastspreker had heel de zaal aan zijn voeten: de Marketingdirecteur van de olympische spelen van London 2012. Hij vertelde heel uitgebreid over hoe Londen die verkiezing gewonnen had, hoe ze de IOC leden hadden weten te overtuigen, hoe het gelobby van Tony Blair in zijn werk ging, welke verborgen boodschappen en subtiele hints er in hun filmpjes zaten die de IOC leden te zien kregen, ...Fantastisch! De links naar de filmpjes staan onder het logo, let wel op, ze zijn érg ontroerend...
Video 1
Video 2
Vanaf halfvijf werden we welkom geheten in een soort Lounge waar je normaal "enkel binnenmag als je ouder bent dan 65 en een speciale das draagt" (dixit Neil, onze project manager)...
Vandaag dan: alweer naar Cobham afgezakt om met SWRC een rit te doen. Vlak voor het Carpark kwam ik in het publiek toilet een SWRC renner tegen, die mij kende. Bleek het "Andy Hicks" te zijn, diegene waarmee ik gemaild heb toen ik nog in België was. Later meer over deze gekke kerel. De rit vandaag ging naar High beeches, en we waren alweer met een kleine groep. Ik werd al meteen gewaarschuwd dat good (63) year old Andy Hicks gene normale was... Dat wou ik nog wel es zien. Op de eerste de beste helling trok hij inderdaad ferm door, maar ik zat in zijn wiel. Het duurde tot net voor de middagstop (in High beeches, zie onderstaande foto) eer er nog eens écht gekoerst werd, en in de spurt bergop was Andy tweede op een lengte of 5 van mijn achterwiel. Respect earned, Lunchtime! Dit keer was de geplande middagstop dus wel open (zie foto van vorige rit;-)), en schoven we samen aan voor sandwiches (met chips op ons bord, gek...). Na een gezellige lunch volgde nog de terugweg. Op een bepaald moment kwam Andy naast me rijden en vertelde me dat er 3 à 4 mijl verderop een finishlijn lag, waar er traditiegetrouw gesprint wordt. Ik wilde die niet afwachten eengezien ik de meet niet exact wist liggen: de start van een zot koersje, uiteindelijk gewonnen door.... Good old Andy Hicks. Wat een sprint heeft die kerel nog op die leeftijd! Respect! Toen we bijna terug in Cobham waren, werd ik door een van de mannen uitgenodigt voor nog een kopje thee bij hem thuis. 't bleek de vader van Will te zijn, wiens opa en moeder nog in Aalst gewoond hebben. Dat sloeg ik natuurlijk niet af! Na nog een uurtje in hun gezellige tuin te hebben gezeten begeleide Will me naar de grote baan en een dikke 40 minuten later was ik thuis. Alweer 140 kilometer! Morgen rijd ik de cyclosportive georganiseerd door SWRC, ben es benieuwd of ik nog poeier overheb na vandaag. IK ga er allesizns voor!
Vrijdag was het het "All hands" event van Dunnhumby IN Lord's Cricket Ground (waar matchen van wereldniveau gespeeld worden, echt wel een exclusieve locatie). Vooral bedrijfspresentaties, maar 1 gastspreker had heel de zaal aan zijn voeten: de Marketingdirecteur van de olympische spelen van London 2012. Hij vertelde heel uitgebreid over hoe Londen die verkiezing gewonnen had, hoe ze de IOC leden hadden weten te overtuigen, hoe het gelobby van Tony Blair in zijn werk ging, welke verborgen boodschappen en subtiele hints er in hun filmpjes zaten die de IOC leden te zien kregen, ...Fantastisch! De links naar de filmpjes staan onder het logo, let wel op, ze zijn érg ontroerend...
Video 1
Video 2
Vanaf halfvijf werden we welkom geheten in een soort Lounge waar je normaal "enkel binnenmag als je ouder bent dan 65 en een speciale das draagt" (dixit Neil, onze project manager)...
Vandaag dan: alweer naar Cobham afgezakt om met SWRC een rit te doen. Vlak voor het Carpark kwam ik in het publiek toilet een SWRC renner tegen, die mij kende. Bleek het "Andy Hicks" te zijn, diegene waarmee ik gemaild heb toen ik nog in België was. Later meer over deze gekke kerel. De rit vandaag ging naar High beeches, en we waren alweer met een kleine groep. Ik werd al meteen gewaarschuwd dat good (63) year old Andy Hicks gene normale was... Dat wou ik nog wel es zien. Op de eerste de beste helling trok hij inderdaad ferm door, maar ik zat in zijn wiel. Het duurde tot net voor de middagstop (in High beeches, zie onderstaande foto) eer er nog eens écht gekoerst werd, en in de spurt bergop was Andy tweede op een lengte of 5 van mijn achterwiel. Respect earned, Lunchtime! Dit keer was de geplande middagstop dus wel open (zie foto van vorige rit;-)), en schoven we samen aan voor sandwiches (met chips op ons bord, gek...). Na een gezellige lunch volgde nog de terugweg. Op een bepaald moment kwam Andy naast me rijden en vertelde me dat er 3 à 4 mijl verderop een finishlijn lag, waar er traditiegetrouw gesprint wordt. Ik wilde die niet afwachten eengezien ik de meet niet exact wist liggen: de start van een zot koersje, uiteindelijk gewonnen door.... Good old Andy Hicks. Wat een sprint heeft die kerel nog op die leeftijd! Respect! Toen we bijna terug in Cobham waren, werd ik door een van de mannen uitgenodigt voor nog een kopje thee bij hem thuis. 't bleek de vader van Will te zijn, wiens opa en moeder nog in Aalst gewoond hebben. Dat sloeg ik natuurlijk niet af! Na nog een uurtje in hun gezellige tuin te hebben gezeten begeleide Will me naar de grote baan en een dikke 40 minuten later was ik thuis. Alweer 140 kilometer! Morgen rijd ik de cyclosportive georganiseerd door SWRC, ben es benieuwd of ik nog poeier overheb na vandaag. IK ga er allesizns voor!
Het terrasje van High Beeches
woensdag 7 mei 2008
Richmond Park Ride with London Dynamo
Vanavond was ik al om halfzeven present in het Richmond Park (7 kilometer van Brentford, en een NOG grotere verzamelplaats voor fietsminnend Londen dan het Cobham Carpark), terwijl de rit maar om half acht vertrok.
Daar dan nog maar wat rondjes gereden, en toen ik om half acht aan Richmond Gate stond bleek al snel dat er niet in het park ging gereden worden. Ze gingen 'out into Surrey'... 'k moet zeggen, het was een goede vervanging voor de woensdagrit met de zotten! We waren met zeven man, en deden lange kopbeurten (ik denk een kilometer of 2-3) aan een ferm tempo... Ik zat constant rond hartslag 180!
Foto van richmond park, gevonden op google...
Er waren helaas wel 2 probleempjes... Ten eerste had ik niet verwacht dat het zo laat ging worden en had ik dus geen fietsverlichting bij, en ten tweede kende ik enkel de weg van Brentford naar Richmond park... Lossen was dus geen optie, gewoon al omdat ik de weg terug niet wist!
Gelukkig kon ik goed standhouden in de groep, en toen we op de terugweg Hampton Court Park passeerden nam ik afscheid van het groepje en reed ik langs daar naar huis (ligt ook op de weg naar Cobham, vandaar). Om kwart na 9 was ik thuis, een mooie 2u36 minuten op de fiets en 75,5 kilometer.
Misschien dat ik morgen op het werk es afspreek met Luke van de Service Desk op het werk, da's ook een fietser... Enkele rondjes in Richmond Park... En vrijdag is er dan All Hands: jaarlijkse bijeenkomst van DUnnhumby op een zo te zien redelijk exclusief cricketveld. Casual kledij, presentaties, eten en drinken... zal weer leuk worden!
Daar dan nog maar wat rondjes gereden, en toen ik om half acht aan Richmond Gate stond bleek al snel dat er niet in het park ging gereden worden. Ze gingen 'out into Surrey'... 'k moet zeggen, het was een goede vervanging voor de woensdagrit met de zotten! We waren met zeven man, en deden lange kopbeurten (ik denk een kilometer of 2-3) aan een ferm tempo... Ik zat constant rond hartslag 180!
Foto van richmond park, gevonden op google...
Er waren helaas wel 2 probleempjes... Ten eerste had ik niet verwacht dat het zo laat ging worden en had ik dus geen fietsverlichting bij, en ten tweede kende ik enkel de weg van Brentford naar Richmond park... Lossen was dus geen optie, gewoon al omdat ik de weg terug niet wist!
Gelukkig kon ik goed standhouden in de groep, en toen we op de terugweg Hampton Court Park passeerden nam ik afscheid van het groepje en reed ik langs daar naar huis (ligt ook op de weg naar Cobham, vandaar). Om kwart na 9 was ik thuis, een mooie 2u36 minuten op de fiets en 75,5 kilometer.
Misschien dat ik morgen op het werk es afspreek met Luke van de Service Desk op het werk, da's ook een fietser... Enkele rondjes in Richmond Park... En vrijdag is er dan All Hands: jaarlijkse bijeenkomst van DUnnhumby op een zo te zien redelijk exclusief cricketveld. Casual kledij, presentaties, eten en drinken... zal weer leuk worden!
dinsdag 6 mei 2008
zondag 4 mei 2008
SWRC ride
een foto van de rit van vorige week zaterdag, genomen aan de middagstop op de "nursery opendeurdag" (let op het formaat van de stoeltjes)
Sightseeing!
Na Bijna 2 weken hier is het er eindelijk es van gekomen om hartje Londen te bezoeken...
St Paul's cathedral
Millennium bridge
Millennium Bridge, st Pauls & D
Tower bridge
St Paul's cathedral
Millennium bridge
Millennium Bridge, st Pauls & D
Tower bridge
zaterdag 3 mei 2008
pictures! (part II)
Gezelig basketbalterreintje op 200 meter van het appartement...
Mijn werkgever en tegelijk client... nog maar net in dienst en nu al brand ambassador...
Onze bestaansreden als bedrijf (DUnnhumby that is): zonder clubcard geen geregistreerde transacties en dus ook geen info over de consument...
Abonneren op:
Posts (Atom)