"May Flyer"

Vandaag cyclosportive time!

Hier is't de gewoonte dat ze de deelnemers in groepen van een man of 20 laten vertrekken, met zo'n 5 minuten tussen. De groep waar ik in startte reed niet bijster snel, en na een uur bleven alleen ik, iemand uit de Southwestern A group van gisteren en nog een derde man over. Die derde man moest er op elke helling af en was dus eigenlijk ballast...

Na ongeveer anderhalf uur haalde er ons een écht koerspeloton in, en ik schoof meteen mee, als enige van ons drietal. Vanaf dan werd er constant snel doorgereden, met soms zelfs enkele aanvallen. De bevoorradingen waren ook hectisch en het moest heel snel gaan: pullen vullen, bananen meegritsen en vlammen maar. Kopwerk deed ik niet, aangezien ik sowieso al niet wist of ik de groep wel ging kunnen volgen tot het einde. Als ik eerlijk ben moet ik namelijk toegeven dat ik op alle vorige ritten toch telkens goed choco zat naarmate we Cobham naderden op de terugweg. Daarom beperkte ik me tot attent volgen, eten en drinken, en aanklampen.

In de laatste 20 kilometer zaten nog 2 hellingen: eentje vlak voor Shere (waarvan ik 2 weken geleden nog dacht dat het de laatste was), en na de afdaling naar Shere de gevreesde Coomb's bottom. Ik voelde wel dat ik op de wat langer hellende stroken de besten nog kon volgen, terwijl sommigen van ons 25 man sterke peloton al in de afdalingen gaatjes moesten beginnen dichten. Ik besloot alles op alles te zetten op de helling vlak voor Shere (meegaan met de besten) en op Coomb Bottom.

Op de Shere helling verliep alles volgens plan: we waren met z'n vijven los, maar op de top was er toch weer een samensmelting tot een man of 10 à 15. In de afdaling glipten 3 (of 4) man weg die we niet meer zouden terugzien, en op Coombs Bottom was het moment aangebroken dat ik het moest doen. Het was afzien en snel ging het niet, maar ik had zo te zien toch goed gedoseerd, want ik raapte 1 van de 'afdalingsvluchters' op, en had nog 2 man in mijn wiel. Zo zijn we met z'n vieren naar Cobham gereden, en er heeft ons niemand meer gezien.

Ik heb volgens mijn kilometriek 4u 36 min gereden, gem hartslag 155, max 188, 141 km aan 30,9 gemiddeld met 1445 hoogtemeters. Voor goud had moet ik onder de 4u50 minuten blijven, dus als je daar de korte bevoorradingsstops bijtelt en de tijd verloren een drukke oversteken denk ik dat ik het net zal gehaald hebben. 'k zal dat binnen enkele dagen wel op de website zien. Ik ben in elk geval zeer tevreden, al moet ik toegeven dat de rit naar huis achteraf er echt teveel aan was.

Daarnaast was het wel ook tof om zo al wat mensen te hebben die ik ken. Andy stond aan de eerste controlepost, John stond aan de start, iemand van London DYnamo van woensdag zat in het koerspeloton (en zei me dat hij 3 meter te kort kwam om bovenaan COomb's bottom zijn wagonnetje aan te haken, muhahaha;-)), en aan de finish zat er nog iemand die er 2 weken geleden om de southwestern rit ook bijwas.



Kortom: alweer een geslaagde dag in de London area!