... heb ik jammergenoeg moeten vaststellen. Op aanraden van Peter (Ier van gisteren) heb ik eerst naar een Frans café gebeld, maar ook daar was het rugby en voetbal. Dan maar met de bus naar Ealing Broadway om daar enkele pubs af te schuimen op zoek naar die ene die Luik Bastenaken Luik wou uitzenden, maar het was overal voetbal. Of nee, in 1 pub niet, maar daar hadden ze geen eurosport. Dan maar terug naar huis en Paris-style naar sporza radio luisteren.
Peter heeft me vandaag nog mailtje gestuurd met wat extra fietsinfo. Blijkt dat er op 7 kilometer hiervandaan een park is waar ook geregeld gefietst wordt in clubverband (London Dynamo), waaronder ook op woensdagavond (beetje à la Scheldepeloton hoop ik). Maar dit alles zal voor binnen 2 weken zijn, aangezien Delphine me komt bezoeken vanaf dinsdag en ik toch alweer wat last had van m'n knie gisteren...
cheers!
Matthias
zondag 27 april 2008
zaterdag 26 april 2008
Exploring London nightlife, worklife & bikelife
Hello mates!
op zaterdag 26 april, de vijfde dag na aankomst in Londen heb'k eindelijk es rustig de tijd om iets te vertellen. Chronologisch zal het makkelijkst zijn denk ik...
Dag 1: St. Pancras & King's Cross
Aangezien koppige ik per sé m'n fiets moest meenemen was ik als laatste af het Eurostar perron in St Pancras (maar dan ook echt als allerlaatste...). Daar aangekomen dacht ik een meisje te herkennen uit Parijs (Aude, een Française),... "Naaah, dat zal wel niet..". Bleek haar dus toch te zijn, en ze nodigde ons direct uit voor een drink die avond. Hebben we uiteindelijk niet gehaald, misschien dat het er nog van komt.
Hier (Brentford student hall) aangekomen, bleek dat diegene die ons ingeschreven had z'n werk niet zo heel erg goed gedaan had: niets te vinden over onze komst, maar na drie kwartier en persoonlijke tussenkomst van de manager was alles toch in orde. Ik verblijf in blok C, kamer 224 op het tiende verdiep (met prachtig uitzicht op de autostrade en als je heel goed kijkt ook op de andere drukke baan die hier loopt). 't is best wel in orde, behalve de keukens, die zijn 'nogal vuiltjes'. Het kuispersoneel is al 5 weken niet meer geweest, reden onbekend, en de residenten lijken hun gedrag er niet op afgestemd te hebben...
Rest van de eerste dag was niet superboeiend: nog ietsje gaan eten bij de Italiaan (daarvoor moet je dan naar Londen gaan), en daarna nog een pubje en een goeie Guiness (rijm én alliteratie in 1 zin, dubbele punten!).
Dag 2: cycling trip number 1
's voormiddags zijn we eerst ff langs Dunnhumby gegaan (mijn werkgever, voor diegenen die alles van wat minder nabij volgen: http://www.dunnhumby.co.uk), om te vragen wanneer we daar de dag erop verwacht werden, en 's namiddags stond het eerste fietsritje op het programma (en meteen ook de eerste rit dit jaar in korte broek). Het ging naar Cobham, waar de SWRC (http://www.swrc.org.uk/) hun zaterdagritten starten. Aangezien ze op zaterdag om halftien stipt vertrekken, wou ik es de weg verkennen en kijken hoever het was. Na 7 kilometer (en een korte stop om mijn voorwiel om te draaien, ik had het er verkeerd ingestoken, oepsie) was verrassing 1 een feit: in Richmond park (groene oase temidden de suburbs van Londen) moest ik zowaar haldhouden om....een hert te laten oversteken! Daarna ging het via Esher over Stony Hill (heuvelachtige baan, lekker doordjoeven op de grute platu) naar Cobham. 2 uurtjes heen en terug onderweg, 3 keer de baan moeten vragen en er is 2 keer getoeterd op mij.
Dag 3: "work" stuff
Onze eerste werkdag was "gene vette"... wat korte introducties, maar voor de rest hebben we ons vooral serieus zitten vervelen achter onze computers, aangezien de verantwoordelijke van ons project er niet was. Diegene die we eigenlijk écht moeten hebben komt pas maandag, dus vrijdag was grotendeels hetzelfde liedje...'s avonds was het wel al quiz met het bedrijf in een soort Melac (voor de zwijnaardenaren) in een stadje waarvan de naam me ontsnapt. 130 deelnemers, 30 teams, en het op vijf na laatste team... "Charlie and the Angels (en de fransman Alexis)". Nu ja, het was plezant... We zouden het op de typisch engelse vragen kunnen steken (wat is de duurste straat in monopoly), maar dat gaan we niet doen...
Daarna had Koen (een van de belgen die hier blijven plakken is na zijn internship van vorig jaar) immens veel zin om uit te gaan, en ik heb me laten besmetten. De naam van de pub/disco ben ik al vergeten (als ik hem ooit geweten heb), maar het was alleszins leuke ervaring. Live bandje speelt, mensen zitten een picknickbanken te kijken, banken weg, dansvloer stroomt vol, Koen wordt buitengesmeten, mijn baas is op't werk is serieus beschonken, lichten aan om 2u, vloer wordt gedweild en wij vertrekken en nemen de nachtbus. Ik mocht gelukkig bij de belgen blijven slapen, en mocht Thomas me geen hemd geleend hebben zat ik er op "casual Friday" niet alleen hopeloos overdresst bij (was nu ookal het geval), maar stonk ik ook nog eens uren in de wind naar Guiness...
DAG 4: nothing special really...
DAG 5: 70 Mile ride with the Group A riders from SWRC
Op internet had ik gezien dat de mannen van SWRC in 3 categorieën rijden: A, B en C. de start is Cobham Carpark, en het WEMELDE daar van de fietsers. 'k had echt de indruk dat heel wielerminnend London daar verzamelde. Het toevel wil dat ik toen ik eens ferm doortrok op Stony Hill (op weg naar de startplaats) een van die SWRC mannen in mijn wiel had, waardoor ik direct goed genoeg werd bevonden om met de A groep mee te gaan. Met 7 waren we: een Ier (Peter, 30,werkt bij P&G en is hier nu 6 weken), Will (18 jarige kerel), Keith (volgens zijn collega's de beste fietser van de bende), en nog 3 andere mannen van 'middelbare' leeftijd.
We zouden naar Petworth rijden, en al snel bleek dat de fameuze "North Downs" (een heuvelrug hier) nog niet zo van de poes zijn, zeker niet als je er met een deftig tempo opknalt, zoals hier toch wel het geval was. Er werd wel niet gekoerst in de heenrit, de occassionele speelde sprintjes niet meegerekend.
Eenmaal in Petworth aangekomen, bleek de bistro waar we de middagstop gingen houden gesloten. daarnaast was er toevallig een kindercrech (of hoe schrijf je dat) die opendeurdag had, en ze verkochten koffie, thee en zelfgemaakte taarten en flapjacks (redelijke vozen boel als je't mij vraagt, die flapjacks dan toch, de taart was heerlijk). Na heel die mensen hun voorraad erdoor gejaagd te hebben vertrokken we weer richting Cobham, en na 2 kilometer besefte ik dat ik m'n koffie vergeten betalen was... Oepsie...De terugrit was heel wat competitiever... Ik kwa m als eerste boven op de voorlaatste klim (waarvan ik dacht dat het de laatste was), maar 3 man (de Ier, Keith en Will) kwamen aansluiten, en we zijn niet meer onder de 45 geweest de eerstvolgende 7 à 8 kilometer. Toen we halt hielden om te wachten op de rest dacht ik dat het vanaf dan rustig peddelend naar Cobham ging gaan, maar de zwaarste helling moest nog komen...Ik zat al door m'n beste krachten heen, maar toen ik versnelde was enkel Will (die nog geen trap teveel had gegeven) mee. Keith zette de achtervolging in, maar heeft ons niet meer bijgehaald, terwijl ik op het laatste steile stuk enorm parkeerde, waardoor Will zijn handen in de lucht kon steken.
Daarna rustig van Cobham naar huis gepeddeld (Will is nog een eindje meegereden) en direct beginnen eten toen ik thuiskwam. Een meer dan geslaagde eerste rit: 150 kilometer op net geen 5 uur en een half. Morgen slaap ik eindelijk es uit hier, het is nodig...
Tot de volgende post!
Matthias
op zaterdag 26 april, de vijfde dag na aankomst in Londen heb'k eindelijk es rustig de tijd om iets te vertellen. Chronologisch zal het makkelijkst zijn denk ik...
Dag 1: St. Pancras & King's Cross
Aangezien koppige ik per sé m'n fiets moest meenemen was ik als laatste af het Eurostar perron in St Pancras (maar dan ook echt als allerlaatste...). Daar aangekomen dacht ik een meisje te herkennen uit Parijs (Aude, een Française),... "Naaah, dat zal wel niet..". Bleek haar dus toch te zijn, en ze nodigde ons direct uit voor een drink die avond. Hebben we uiteindelijk niet gehaald, misschien dat het er nog van komt.
Hier (Brentford student hall) aangekomen, bleek dat diegene die ons ingeschreven had z'n werk niet zo heel erg goed gedaan had: niets te vinden over onze komst, maar na drie kwartier en persoonlijke tussenkomst van de manager was alles toch in orde. Ik verblijf in blok C, kamer 224 op het tiende verdiep (met prachtig uitzicht op de autostrade en als je heel goed kijkt ook op de andere drukke baan die hier loopt). 't is best wel in orde, behalve de keukens, die zijn 'nogal vuiltjes'. Het kuispersoneel is al 5 weken niet meer geweest, reden onbekend, en de residenten lijken hun gedrag er niet op afgestemd te hebben...
Rest van de eerste dag was niet superboeiend: nog ietsje gaan eten bij de Italiaan (daarvoor moet je dan naar Londen gaan), en daarna nog een pubje en een goeie Guiness (rijm én alliteratie in 1 zin, dubbele punten!).
Dag 2: cycling trip number 1
's voormiddags zijn we eerst ff langs Dunnhumby gegaan (mijn werkgever, voor diegenen die alles van wat minder nabij volgen: http://www.dunnhumby.co.uk), om te vragen wanneer we daar de dag erop verwacht werden, en 's namiddags stond het eerste fietsritje op het programma (en meteen ook de eerste rit dit jaar in korte broek). Het ging naar Cobham, waar de SWRC (http://www.swrc.org.uk/) hun zaterdagritten starten. Aangezien ze op zaterdag om halftien stipt vertrekken, wou ik es de weg verkennen en kijken hoever het was. Na 7 kilometer (en een korte stop om mijn voorwiel om te draaien, ik had het er verkeerd ingestoken, oepsie) was verrassing 1 een feit: in Richmond park (groene oase temidden de suburbs van Londen) moest ik zowaar haldhouden om....een hert te laten oversteken! Daarna ging het via Esher over Stony Hill (heuvelachtige baan, lekker doordjoeven op de grute platu) naar Cobham. 2 uurtjes heen en terug onderweg, 3 keer de baan moeten vragen en er is 2 keer getoeterd op mij.
Dag 3: "work" stuff
Onze eerste werkdag was "gene vette"... wat korte introducties, maar voor de rest hebben we ons vooral serieus zitten vervelen achter onze computers, aangezien de verantwoordelijke van ons project er niet was. Diegene die we eigenlijk écht moeten hebben komt pas maandag, dus vrijdag was grotendeels hetzelfde liedje...'s avonds was het wel al quiz met het bedrijf in een soort Melac (voor de zwijnaardenaren) in een stadje waarvan de naam me ontsnapt. 130 deelnemers, 30 teams, en het op vijf na laatste team... "Charlie and the Angels (en de fransman Alexis)". Nu ja, het was plezant... We zouden het op de typisch engelse vragen kunnen steken (wat is de duurste straat in monopoly), maar dat gaan we niet doen...
Daarna had Koen (een van de belgen die hier blijven plakken is na zijn internship van vorig jaar) immens veel zin om uit te gaan, en ik heb me laten besmetten. De naam van de pub/disco ben ik al vergeten (als ik hem ooit geweten heb), maar het was alleszins leuke ervaring. Live bandje speelt, mensen zitten een picknickbanken te kijken, banken weg, dansvloer stroomt vol, Koen wordt buitengesmeten, mijn baas is op't werk is serieus beschonken, lichten aan om 2u, vloer wordt gedweild en wij vertrekken en nemen de nachtbus. Ik mocht gelukkig bij de belgen blijven slapen, en mocht Thomas me geen hemd geleend hebben zat ik er op "casual Friday" niet alleen hopeloos overdresst bij (was nu ookal het geval), maar stonk ik ook nog eens uren in de wind naar Guiness...
DAG 4: nothing special really...
DAG 5: 70 Mile ride with the Group A riders from SWRC
Op internet had ik gezien dat de mannen van SWRC in 3 categorieën rijden: A, B en C. de start is Cobham Carpark, en het WEMELDE daar van de fietsers. 'k had echt de indruk dat heel wielerminnend London daar verzamelde. Het toevel wil dat ik toen ik eens ferm doortrok op Stony Hill (op weg naar de startplaats) een van die SWRC mannen in mijn wiel had, waardoor ik direct goed genoeg werd bevonden om met de A groep mee te gaan. Met 7 waren we: een Ier (Peter, 30,werkt bij P&G en is hier nu 6 weken), Will (18 jarige kerel), Keith (volgens zijn collega's de beste fietser van de bende), en nog 3 andere mannen van 'middelbare' leeftijd.
We zouden naar Petworth rijden, en al snel bleek dat de fameuze "North Downs" (een heuvelrug hier) nog niet zo van de poes zijn, zeker niet als je er met een deftig tempo opknalt, zoals hier toch wel het geval was. Er werd wel niet gekoerst in de heenrit, de occassionele speelde sprintjes niet meegerekend.
Eenmaal in Petworth aangekomen, bleek de bistro waar we de middagstop gingen houden gesloten. daarnaast was er toevallig een kindercrech (of hoe schrijf je dat) die opendeurdag had, en ze verkochten koffie, thee en zelfgemaakte taarten en flapjacks (redelijke vozen boel als je't mij vraagt, die flapjacks dan toch, de taart was heerlijk). Na heel die mensen hun voorraad erdoor gejaagd te hebben vertrokken we weer richting Cobham, en na 2 kilometer besefte ik dat ik m'n koffie vergeten betalen was... Oepsie...De terugrit was heel wat competitiever... Ik kwa m als eerste boven op de voorlaatste klim (waarvan ik dacht dat het de laatste was), maar 3 man (de Ier, Keith en Will) kwamen aansluiten, en we zijn niet meer onder de 45 geweest de eerstvolgende 7 à 8 kilometer. Toen we halt hielden om te wachten op de rest dacht ik dat het vanaf dan rustig peddelend naar Cobham ging gaan, maar de zwaarste helling moest nog komen...Ik zat al door m'n beste krachten heen, maar toen ik versnelde was enkel Will (die nog geen trap teveel had gegeven) mee. Keith zette de achtervolging in, maar heeft ons niet meer bijgehaald, terwijl ik op het laatste steile stuk enorm parkeerde, waardoor Will zijn handen in de lucht kon steken.
Daarna rustig van Cobham naar huis gepeddeld (Will is nog een eindje meegereden) en direct beginnen eten toen ik thuiskwam. Een meer dan geslaagde eerste rit: 150 kilometer op net geen 5 uur en een half. Morgen slaap ik eindelijk es uit hier, het is nodig...
Tot de volgende post!
Matthias
Abonneren op:
Posts (Atom)